Sit skucina
(Juncus trifidus)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Sitowate
WYSTĘPOWANIE: Występuje w stanie dzikim w Europie. Roślina wysokogórska, w Polsce występuje głównie w Tatrach,
Sudetach i na Babiej Górze.
Łodyga cienka, bezlistna, dopiero u góry, pod kwiatostanem ma czasami 1-4 maleńkie, szydlaste podsadki. Przy ziemi nasady
łodyg okryte są pochwiastymi, o żółtym zabarwieniu łuskami.
Liście bardzo wąskie, rynienkowato zwinięte i szydlasto zakończone, o długości ok. 15 cm. Wyrastają bardzo gęsto z korzeni,
a ich nasady są podobnie, jak łodygi pochwiasto osłonięte żółtymi łuskami. Charakterystyczna cechą jest czerwienienie liści
występujące już w połowie lata, równocześnie z dojrzewaniem owoców.
Kwiaty wyrastają na bardzo krótkich szypułkach przy łodydze, w kątach niektórych podsadek. Na jednej łodydze kwiaty wyrastają
przeważnie przy jednej tylko z podsadek, zgrupowane zwykle po 2-4 razem. Okwiat niezróżnicowany, złożony z 6 jednakowych
działek brunatnego koloru. W każdym kwiatku jeden słupek z długą wystającą poza okwiat szyjką i trzema piórkowatymi znamionami,
oraz 6 pręcików z bardzo dużymi, żółtymi pylnikami.
SIEDLISKO: Występuje w piętrze hal i turni, a także na wolnych miejscach w kosówce. Tworzy murawę na halach, ale rośnie
także pojedynczymi kępkami na skałach. Roślina kwasolubna, występująca wyłącznie na podłożu niewapiennym.
OWOC: Torebka.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - lipiec.
WYSOKOŚĆ: 10 - 30 cm.