Skrzyp błotny
(Equisetum palustre)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Skrzypowate
WYSTĘPOWANIE: Rozpowszechniony na wilgotnych siedliskach na półkuli północnej w strefie klimatu umiarkowanego oraz subpolarnego.
Spotykany jest pospolicie w całej Polsce z wyjątkiem wyższych partii gór. Jest bardzo zmienny morfologicznie.
Pokrój - wykształca bardzo podobne do siebie pędy płonne i płodne z kłosami zarodnionośnymi, wyrastające równocześnie
z długich kłączy podziemnych.
Łodyga jest zielona, rozgałęziona okółkowo (zazwyczaj nieregularnie) i szorstka. Nierzadko pędów bocznych brak lub są one
silnie skrócone. Pierwsze międzywęźle pędów bocznych jest krótsze od pochwy liściowej na pędzie głównym,
co jest ważną cechą diagnostyczną, pozwalającą na odróżnienie tego gatunku od skrzypu polnego. Pęd główny
ma grubość 1-3 mm, jest podzielony na żeberkowane segmenty (6-12 żeberek, najczęściej 9), zagłębienia między
nimi są zaokrąglone. Pędy boczne są zwykle 5-kanciaste (rzadziej 4-6 kanciaste), nierozgałęzione. Łodyga jest
bogata w krzemionkę, dlatego też jest krucha i łamliwa.
Liście - wyrastające okółkowo liście w liczbie 6-10 zrastają się u nasady brzegami tworząc wokół łodygi zieloną pochwę
liściową zwieńczoną lancetowatymi, czarnymi ząbkami z białym obrzeżeniem. Pochwy są walcowate, luźno przylegające
tylko najwyższe dzwonkowate. Mają długość do 12 mm i średnicę do 5 mm. Pochwy liściowe pędów bocznych
są zawsze przylegające, zwieńczone są 5 trójkątnymi ząbkami. Pochewki nasadowe gałązek są prawie czarne.
Zarodnie zebrane są w tępo zakończony kłos na szczycie pędu płodnego o długości 1,5-2,5 cm. Kłos zbudowany jest
z tarczkowatych łusek. Pod nimi znajdują się zarodnie wytwarzające zarodniki.
SIEDLISKO: Występuje na mokrych łąkach, na brzegach rzek i rowów, na źródliskach, nierzadki także na siedliskach antropogenicznych,
np. na nasypach kolejowych. Rośnie na różnych typach gleb, najczęściej na torfach niskich i murszach.
WYSOKOŚĆ: 30 - 40 cm.
Roślina trująca: Najbardziej trujący spośród skrzypów. Zidentyfikowano w nim m.in. takie związki trujące jak: palustrynę
(alkaloid występujący najobficiej), palustrydynę, kwas palmitynowy i akonitowy, nikotynę, dwumetylosulfon, tiaminazę.
Roślina stanowi zagrożenie dla zwierząt, przy czym najbardziej wrażliwe na zatrucie są konie.