Szarotka alpejska
(Leontopodium alpinum)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Astrowate
Występowanie: góry Europy. Jedyne naturalne stanowiska w Polsce znajdują się w Tatrach.
Łodyga nie rozgałęzia się. Pęd słabo ulistniony, nie tworzy rozłogów. Roślina cała pokryta gęstym, filcowatym kutnerem,
który chroni ją przed zimnem, gorącem i nadmiernym parowaniem.
Liście wąskolancetowate, skrętoległe, zwężające się ku podstawie, szarawoniebieskie. Ich nasady zwężają się w niewyraźny ogonek liściowy.
Przy ziemi występuje kępka liści różyczkowych szerszych nieco od liści łodygowych i mających dłuższe ogonki.
Kwiaty - kwiatostan tworzą koszyczki zebrane w szczytowy baldaszkowy kwiatostan. Pod nimi występuje kilka liści tworzących okrywę podkwiatostanową (często uważane są one za płatki korony). Są one dużo większe od liści łodygowych. Wewnątrz koszyczków kwiaty
męskie, obrzeżone kwiatami żeńskimi. Pojedynczy kwiat żeński składa się z czteroząbkowej korony i słupka z długą szyjką
i dwudzielnym znamieniem. Kwiat męski ma 5-ząbkową koronę i 5 pręcików o pylnikach zrośniętych w rurkę. Kielich przekształcony
w puch kielichowy. Owocem są niewielkie jednonasienne niełupki z puchem kielichowym.
SIEDLISKO: Bylina. Występuje najczęściej w piętrze alpejskim, rzadziej subalpejskim, na nasłonecznionych górskich murawach, półkach skalnych, często w miejscach trudno dostępnych. Roślina światłolubna i wapieniolubna.
OKRES KWITNIENIA: Lipiec - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 5 - 30 cm.
UWAGI: Jest uprawiana jako roślina ozdobna w ogródkach skalnych. Szarotka alpejska jest reliktem epoki lodowcowej.
Roślina chroniona.