( Calamagrostis epigejos)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Wiechlinowate
WYSTĘPOWANIE: Występuje w Eurazji i Afryce. Ponadto zawleczony do Ameryki i na Tasmanię. W Polsce wszędzie pospolity.
Gatunek pionierski na ubogich nieużytkach, odłogach, zrębach.
Łodyga - źdźbła grube i sztywno wzniesione. Mają 2-3 międzywęźla, pod wiechą są szorstkie i zwykle nie rozgałęziają się.
Liście szarozielone, do 70 cm długości i 15 mm szerokości, sztywne, nagie, gęsto żeberkowane. Na brzegu ostre,
ząbkowane (bardzo szorstkie), w miejscach suchych zwinięte. Od dołu błyszczące. Języczek liściowy tępo zakończony,
czasem porozrywany, od 4 do 14 mm długi, żółtawy, często fioletowo zabarwiony. Pochwa liściowa otwarta i szorstka.
Kwiaty zebrane w kwiatostan - prosto wzniesioną wiechę. Gałązki ku górze skierowane u dołu do 8 cm długości. Kwiaty skupione
w kłoskach 5-7 mm długości, ostro zakończonych i szorstkich. Ich barwa i tym samym całego kwiatostanu może być
jasnozielona do fioletowo nabiegłej. Ze względu na szybkie rozprzestrzenianie się za pomocą rozłogów podziemnych
i nadziemnych tworzy często rozległe łany.
SIEDLISKO: Bylina. Najsilniej rośnie na glebach luźnych i kwaśnych. Za sprawą silnie rosnących rozłogów zagłusza inne gatunki.
W leśnictwie traktowany jako uporczywy chwast. Masowo porasta niezalewane odsypiska rzeczne w dolinach rzek.
OKRES KWITNIENIA: Lipiec - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: do 2 m.
UWAGI: Tworzy mieszańce z trzcinnikiem leśnym, lancetowatym, prostym, szuwarowym i pstrym. Tworzy też sterylne
mieszańce międzyrodzajowe z piaskownicą zwyczajną.