Turzyca leśna
(Carex sylvatica)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Ciborowate
WYSTĘPOWANIE: Jej zasięg obejmuje Europę, północną Afrykę i zachodnią Azję. W Polsce jest gatunkiem rozpowszechnionym.
Łodyga wzniesiona, u góry zwisła, ulistniona w dolnej połowie, tępo trójkanciasta.
Liście równowąskie, z wystającym grzbietem, na brzegach i nerwach szorstkie, ostro zakończone, żywozielone do żółtawo-zielonych,
brązowieją na jesień, lśniące, krótsze od łodygi. Blaszki liściowe o szerokości od 1 do 1,5 cm.
Kwiatostany złożone z 3-8 luźnych kłosów, na szczycie łodygi znajduje się pojedynczy lub podwójny kłos męski, wąski, koloru
czerwono-brązowego o długości od 8 do 14 mm. Kłosy żeńskie w ilości od 2 do 6 umieszczone są niżej, nieco oddalone od męskich.
Mają kolor zielony do brązowo-pomarańczowego i długość od 2 do 6 cm. Zwisają podczas owocowania
na długich od 5 do 25 cm szypułkach.
SIEDLISKO: Bylina. Rośnie w lasach liściastych, na glebach żyznych, także wapiennych, umiarkowanie wilgotnych.
Preferuje stanowiska półcieniste do zacienionych.
OKRES KWITNIENIA: Kwiecień - lipiec.
WYSOKOŚĆ: 20 - 70 cm.
UWAGI: Podobnym gatunkiem jest turzyca zgrzebłowata (Carex strigosa) różniąca się wzniesionymi (przytulonymi do łodygi)
kwiatostanami żeńskimi oraz szerszymi liśćmi.