Turzyca piaskowa
(Carex arenaria)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Ciborowate
WYSTĘPOWANIE: Pochodzi z Europy, zawleczona do Ameryki Północnej i Australii. W Polsce objęta ochroną częściową, jest rośliną
pospolitą wzdłuż brzegu morskiego, im dalej w głąb lądu w kierunku południowo-wschodnim - tym rzadsza.
Stanowiska skupione są na wybrzeżu Bałtyku oraz nad dolną Wisłą i Odrą. Na rozproszonych stanowiskach
rośnie w Wielkopolsce, na Dolnym Śląsku, w Puszczy Kampinoskiej.
Łodyga wzniesiona na 15-60 cm, podczas owocowania zwieszona, na przekroju ostro trójkanciasta, w górnej części ostra.
Liście podobnej długości jak łodyga. Pochwy liściowe brązowe. Blaszki liściowe sztywne, rynienkowate o 2-4 mm szerokości.
Kwiaty rozdzielnopłciowe zebrane w 4-16 jajowatych kłosach, długości do 1 cm. W górnej części kwiatostanu znajdują się
kwiaty męskie (zawierają po 3 pręciki), w dolnej żeńskie (słupki z 3 znamionami). Plewy żółtawe i wąskie.
SIEDLISKO: Rośnie w miejscach piaszczystych i niezarośniętych, charakterystyczna dla muraw piaskowych. Występuje
na nadmorskich i śródlądowych wydmach, w borach sosnowych i wrzosowiskach. Na wydmach nadmorskich
jest ważną rośliną pionierską uczestniczącą w utrwalaniu wydm
OKRES KWITNIENIA: Maj - październik.
WYSOKOŚĆ: 15 - 60 cm.
Roślina pod częściową ochroną.