Urzet barwierski
(Isatis tinctoria)
Efemerofit.
RODZINA: Kapustowate (Brassicaceae)
WYSTĘPOWANIE: Pochodzi z obszarów stepowych południowo-wschodniej części Europy, z Kaukazu, Azji Mniejszej.
Obecnie występuje w prawie całej Europie, przeważnie jako zdziczały z upraw. W Polsce bardzo rzadki w stanie dzikim.
Łodyga od spodu miękko owłosiona, ku górze naga i niebieskawo oszroniona.
Liście - dolne liście łodygowe na ogonkach, jajowate. Górne liście siedzące, strzałkowate, obejmujące łodygę.
Kwiaty liczne, żółte, zebrane w baldachowatowiechowate kwiatostany. Płatki korony prawie dwa razy dłuższe od działek kielicha.
Kielich 4-działkowy, korona 4-płatkowa, 6 pręcików, 1 słupek.
SIEDLISKO: Roślina dwuletnia. Przydroża, kamieniołomy, nasypy, winnice, suche murawy, miejsca ruderalne
na glebach wapiennych, bogatych w azot.
OKRES KWITNIENIA: Maj - lipiec.
WYSOKOŚĆ: 50 - 140 cm.
UWAGI: Jedna z najstarszych znanych ludziom roślin barwierskich. Został sprowadzony do Europy już w starożytności
ze względu na dużą zawartość niebieskiego barwnika indygo, który pozyskuje się z liści.