Wawrzynek wilczełyko odm. biała
(Daphne mezereum var. alba)
Gatunek obcy. Nie zaliczany do flory Polski.
RODZINA: Wawrzynkowate
WYSTĘPOWANIE: Rośnie na Kaukazie, w Azji Mn., na Syberii, w Europie.
Łodyga o szarobrązowej korze. Gałązki nagie.
Liście skrętoległe, całobrzegie, zaostrzone, na krótkim ogonku, spodem sinawe, długości 4-8 cm, gęsto skupione
na szczytach gałązek. Opadające na zimę. Kształt liści lancetowaty do klinowatolancetowatego.
Kwiaty białe, wonne, niepozorne, czterokrotne, obupłciowe, po trzy w bliznach po ubiegłorocznych liściach,
o średnicy 1-1,5 cm. Rurka okwiatu jedwabiście owłosiona, długości 5-10 mm. Słupek dwuznamionowy, osiem pręcików.
Kwitną przed wypuszczeniem liści, na przedwiośniu.
Owoce - soczyste pestkowce, w dojrzałym stanie intensywnie czerwone, o średnicy 8 mm, w skupieniach po trzy - jak wcześniej kwiaty.
SIEDLISKO: W Polsce czasem uprawiany.
OKRES KWITNIENIA: Luty - kwiecień.
WYSOKOŚĆ: 30 - 100 cm.
Roślina trująca: Cała roślina jest bardzo silnie trująca. Zjedzenie 10-12 dojrzałych owoców może spowodować śmierć
dorosłego człowieka, dla dziecka nawet 1-2 owoce mogą być śmiertelne. Owoce i liście zawierają dwa trujące składniki:
glikozyd dafninę i mezereinę. Ma słodko-cierpki smak.