Wiechlina alpejska
(Poa alpina)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Wiechlinowate
WYSTĘPOWANIE: W Polsce występuje tylko w Sudetach i w wyższych partiach Karpat.
Łodyga - źdźbła mają różną wysokość, w zależności od warunków życiowych. W dobrych warunkach mogą osiągać
nawet 50 cm wysokości. W dolnej części chronione są przez grube okrywy pochew liściowych.
Liście - ulistnienie naprzemianległe. Liście żywozielone, równowąskie, całobrzegie. Pochwa obejmująca źdźbło sięga aż do kolanka.
U dolnych liści języczek bardzo mały, u górnych większy i przeważnie ostry.
Kwiaty zebrane w rozpierzchłą wiechę. Szerokojajowate kłoski mają długość do 9 mm, składają się z 5-10 kwiatów i są brunatno
lub fiołkowo nabiegłe. Obydwie plewy są ostre i mają zgiętą linię grzbietową. Są 3-nerwowe, przy czym nerwy
plewki dolnej są na części jej długości, lub na całej długości srebrzyście owłosione.
SIEDLISKO: Występuje na halach, przy ścieżkach, nad potokami, w ziołoroślach, wśród kosówki, wśród skał, na piargach.
W Tatrach jest rośliną dość pospolitą.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 5 - 15 cm.
UWAGI: Posiada żyworodną formę "Poa alpina vivipara". Wysoko w górach występuje właśnie ta forma. Nie wytwarza
ona kwiatów ani owoców, zamiast nich w kłoskach powstają rozmnóżki. Rozmnóżki te to maleńki pęd z 2-3 listkami.
Pod wpływem ciężaru rozmnóżek źdźbła wiechliny wyginają się łukowato aż do ziemi, a rozmnóżki zakorzeniają się w niej.
Mogą też być przenoszone np. przez wodę. Jest to rozmnażanie wegetatywne, będące przystosowaniem do życia
w surowych wysokogórskich warunkach.
Na zdjęciach właśnie forma żyworodna.