Wierzbownica drobnokwiatowa
(Epilobium parviflorum)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Wiesiołkowate
WYSTĘPOWANIE: Zasięg obejmuje północno-zachodnią Afrykę, niemal całą Europę, Bliski Wschód i pas biegnący
od Turcji, przez Irak, Iran, Afganistan, Pakistan, północne Indie po Chiny. W Polsce gatunek bardzo pospolity,
rzadszy tylko w części południowo-zachodniej.
Łodyga wzniesiona, zwykle rozgałęziona na górze. Okrągła, w górnej części owłosiona.
Liście wąskie, lancetowate, długości do 7 cm, słabo ząbkowane, osadzone bezpośrednio na łodydze, niekiedy po trzy w okółku
lub na bardzo krótkich ogonkach; w dolnej części łodygi naprzeciwległe, w górnej - skrętoległe. Liście odziomkowe
na wyraźnych ogonkach, łopatkowate, tępe. Zwykle słabo omszone.
Kwiaty wyrastają pojedynczo w kątach górnych liści. Pod czteropłatkową koroną i działkami kielicha widoczna jest długa
czterokanciasta nibyzalążnia, powstała z wydłużonego dna kwiatowego i zalążni. Znamię słupka czterodzielne.
Płatki korony jasnopurpurowe lub liliowe, na końcu sercowato wcięte, długości 6-10 mm.
Działki kielicha jajowato-lancetowate, tępe.
OWOCE: Czterokanciasta torebka.
SIEDLISKO: Występuje w rowach, w szuwarach lub zaroślach nadrzecznych, na brzegach wód stojących i płynących,
na podmokłych duktach leśnych. Rośnie na glebach gliniastych.
OKRES KWITNIENIA: Czerwiec - wrzesień.
WYSOKOŚĆ: 20 - 80 cm.
UWAGI: Tworzy mieszańce z innymi gatunkami wierzbownic.