Wszewłoga górska
(Meum athamanticum)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Selerowate
WYSTĘPOWANIE: Gatunek subatlantycki, występuje w Europie Zachodniej i Środkowej, w Polsce rośnie w Sudetach,
zasiedlając łąki i hale górskie.
Łodyga prosto wzniesiona, dęta, o średnicy 4-20 mm, żebrowana i kanciasto bruzdowata, często porośnięta krótką, skierowaną
w dół szczecinką. Nierozgałęziona lub tylko z 1-2 gałązkami.
Liście delikatne w dotyku, kształtu jajowatego, wąskie, wielokrotnie pierzastosieczne, na długich ogonkach, bardzo obficie podzielone
na nitkowate odcinki. Najcieńsze końce blaszki są włosowate. Nieliczne liście łodygowe, mniej podzielone, opatrzone pochwą.
Liście odziomkowe na długich ogonkach, podłużne, pierzaste. Roztarte liście wydają bardzo przyjemną woń.
Kwiaty - kwiatostan typowy dla roślin baldaszkowatych, stanowi 6-15 baldaszków różnej długości zebranych w promienisty
baldach złożony. Baldaszki mają szypułki z owłosioną stroną wewnętrzną. Kwiaty drobne, promieniste, o białych płatkach,
czasem czerwonawych lub różowych. Poszczególne kwiaty zbudowane z 5 małych działek kielicha, 5 płatków korony,
5 pręcików i jednego słupka.
SIEDLISKO: Bylina. Rośnie na górskich łąkach i pastwiskach, preferuje obszary o klimacie umiarkowanie chłodnym. Rośnie na stanowiskach umiarkowane nasłonecznionych, na glebach przeciętnie wilgotnych, słabo kwaśnych, średnio zwięzłych i umiarkowanie żyznych.
OKRES KWITNIENIA: Maj - sierpień.
WYSOKOŚĆ: 30 - 60 cm.
UWAGI: Po roztarciu wydziela specyficzny zapach.