Wyczyniec łąkowy
(Alopecurus pratensis)
Gatunek rodzimy.
RODZINA: Wiechlinowate
WYSTĘPOWANIE: Występuje pospolicie na obszarze Azji i Europy w tym w Polsce na całym niżu.
Łodyga silnie ulistniona, źdźbła proste.
Liście równowąsko-lancetowate, o szerokości 6-10 mm szorstkie z wierzchu, wyraźnie unerwione, ciemnozielone.
Pochwa liściowa otwarta, wewnątrz niej krótki języczek.
Kwiaty - wiecha kłosokształtna (kłos pozorny wiechowaty) o długości do 10 cm, miękka, gęsta, wielostronna. Kłoski owalne,
na krótkich szypułkach z wyrastającą długą ostką, jednokwiatowe, podczas kwitnienia widoczne biało-fioletowe pylniki.
SIEDLISKO: Występuje na różnych glebach, tak mineralnych jak i organicznych, w warunkach wilgotnych i umiarkowanie wilgotnych.
W górach występuje po regiel dolny. Trawa o dobrej wartości pastewnej, stosowana głównie na umiarkowanie wilgotne
łąki okresowo zalewne. Jest wytrzymały na surowe warunki klimatyczne, ale ma duże wymagania glebowe.
Znajduje się w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej.
OKRES KWITNIENIA: Maj - lipiec.
WYSOKOŚĆ: do 100 cm.
UWAGI: Gatunek zróżnicowany na trzy podgatunki. W Polsce występuje gatunek typowy (Alopecurus pratensis subsp. pratensis).