Wydmuchrzyca piaskowa
(Leymus arenarius)
Gatunek rodzimy.
Inne nazwy: wydmuchrzyca nadmorska.
RODZINA: Wiechlinowate
WYSTĘPOWANIE: Występuje na środkowych i północnych terenach Europy, głównie na wydmach nadmorskich, rzadziej
na śródlądowych. Nie występuje w basenie Morza Śródziemnego. W Polsce występuje pospolicie nad Bałtykiem,
w innych regionach kraju tylko jako gatunek zawleczony.
Łodyga - grube i sztywne źdźbło o wysokości do 1 m, wzniesione lub nieco rozpostarte, dość mocne, nagie, nierozgałęzione.
Trawa trwała, bardzo masywna, w gęstych kępach, z daleko sięgającymi kłączami o budowie piętrowej.
Cała roślina ma szarozieloną barwę.
Liście - języczki liściowe długości ok. 1 mm., nieco zgrubiałe, delikatnie owłosione. Pochwy liściowe nagie, na górnym końcu
z wąskimi, zagiętymi uszkami. Blaszki liściowe, podobnie jak pochwy niebieskawoszare, o ostrym wierzchołku, bardzo sztywne i mocne,
długości 20-60 cm, płaskie lub trochę zwinięte, szerokości 7-20 mm, z wyraźnie wystającymi nerwami z wierzchu,
delikatnie szorstkie od górnej strony, od spodu zupełnie gładkie.
Kwiaty - kłosy wzniesione, długości do ok. 30 cm i szerokości 2-2,5 cm, gęste, sztywne. Kłoski prawie bez szypułek, ustawione parami, naprzemianległe po obu stronach osadki, długości 2-3 cm, wydłużone, nieco spłaszczone, 3-6 kwiatowe. Plewy z wyraźnym
grzbietem, prawie tak długie jak kłoski, zaostrzone, dość sztywne. Plewki dolne zaostrzone, 7-nerwowe, delikatnie owłosione.
SIEDLISKO: Zasiedla luźne piaski wydmowe, jako lekko azotolubny występuje w pobliżu strefy zalewanej przez fale, gdzie następuje
rozkład szczątków materii organicznej.
OKRES KWITNIENIA: Maj - lipiec.
WYSOKOŚĆ: do 1 m.