Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / BUKOWCE / BUKOWATE / Dąb /
Dąb omszony
(Quercus pubescens Willd.)
Rozmieszczenie geograficzne
Jest drzewem ciepłolubnym, występuje w zachodniej i południowej Europie, a także w Azji Mniejszej. Pospolity gatunek w obszarze śródziemnomorskim. W Polsce występuje na izolowanym stanowisku w rezerwacie Bielinek nad dolną Odrą, daleko na północ od północnej granicy zwartego zasięgu.
Gatunek rodzimy.
Pokrój
Drzewo osiągające do 25 m wysokości, albo duży krzew mający wiele pni. Korona jest nieregularna, nisko osadzona.
Kora, pędy
Kora pnia i gałęzi jest szarobrązowa do czarnobrązowej, podzielona na kanciaste płytki. Młode gałązki i pączki owłosione gwiazdkowatymi włoskami.
Liście
Ustawione skrętolegle, długości 6-12 cm, ogonek długości 1,2-1,5 cm. Od spodu są obficie, szaro owłosione, z wiekiem nieco łysieją. Blaszka liściowa owalna o nieregularnych, zatokowych wcięciach. Najważniejszym wyróżnikiem dębu omszonego jest wyraźne i trwałe owłosiene spodniej strony blaszki liściowej. Blaszka ta posiada ponadto nieregularne i zwykle tępe klapy o różnej głębokości, na których czasami występują "subklapy". Na uwagę zasługuje dłuższy niż u dębu szypułkowego ogonek liściowy.
Kwiaty
Kwiaty męskie zebrane w długie, zwisające kotki, żeńskie siedzące, osadzone na krótkich szypułkach w grupach po 2-5.
Okres kwitnienia: Kwiecień - maj.
Owoce
Żołędzie krótkoszypułkowe, błyszczące, jasnobrązowe. Dojrzałe mają owalny kształt, miseczki złożone ze ściśle przylegających łusek i puszysto owłosione. Są mniejsze, niż u dębu szypułkowego.
Siedlisko
Drzewo preferuje w pełni nasłonecznione, ciepłe i suche miejsca (nie znosi cienia i jest wrażliwe na mróz!) oraz suche i wapienne gleby. Rośnie często w ekstremalnym środowisku, gdzie pomimo niskiej konkurencyjności potrafi się skutecznie rozprzestrzeniać.