Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / DERENIOWCE / DERENIOWATE / Dereń
Dereń biały
(Cornus alba L.)
Rozmieszczenie geograficzne
Zasięg obejmuje tereny od wschodniej części Europy po wschodnie krańce Azji. W Polsce często sadzony jako krzew ozdobny.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Krzew wysokości do 2-3 m. Rozrasta się szeroko dzięki pokładającym się i zakorzeniającym gałęziom. Na wolnych przestrzeniach i na glebach wilgotnych tworzy z biegiem lat szerokie, gęste kępy.
Kora, pędy
Pędy i starsze gałęzie jaskrawoczerwone, błyszczące, szczególnie intensywnie zabarwione w zimie. Kolor ten jest tym silniejszy, im krzew ma bardziej słoneczne stanowisko. Jesienią czerwonofioletowe. Młode pędy w lecie pokryte sinym nalotem.
Liście
Jajowate lub jajowato-eliptyczne, u nasady zaokrąglone, długości 4-8 cm, od spodu sinozielone. Liście są całkowicie żółte. Nerwów bocznych zwykle 6 par.
Kwiaty
Żółtawe, w niewielkich, płaskich baldachogronach średnicy 5 cm. Kwitnie od maja do czerwca, a następnie powtarza kwitnienie aż do jesieni.
Okres kwitnienia: Kwiecień - maj.
Owoce
Sinobiałe lub niebieskawe, dojrzewają od sierpnia do października.
Siedlisko
Roślina ozdobna - stosowana na żywopłoty, może też być uprawiana pojedynczo lub w grupach. W dużych parkach należy sadzić pojedynczo lub w grupach na dużych powierzchniach otwartych łąk i trawników. Jest dekoracyjny również po opadnięciu liści ze względu na jaskrawoczerwone gałęzie. Jest wytrzymały na mrozy i mało wymagający w stosunku do gleby. Najlepiej rośnie na glebach wilgotnych, nawet podmokłych, torfiastych (łąkowych), jednocześnie jest wytrzymały na suszę i mróz. Znosi zanieczyszczenie powietrza i dobrze rośnie w miastach i w okręgach przemysłowych. Najkorzystniej rośnie w pełnym oświetleniu i najefektowniej się przebarwia.