Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / DERENIOWCE / DERENIOWATE / DEREŃ /
Dereń (Cornus)
Dereń biały  |
Dereń jadalny  |
Dereń kwiecisty  |
Dereń świdwa  |
Dereń Kousa  |
Dereń rozłogowy  |
Występowanie
Strefa umiarkowana półkuli północnej. Brzegi rzek, lasy łęgowe, liściaste i mieszane, zadrzewienia śródpolne. Generalnie rośliny o małych wymaganiach. Preferują gleby żyzne i przepuszczalne, w większości są światłolubne i rosną najlepiej na stanowiskach w pełni nasłonecznionych lub półcienistych.
Charakterystyka
Rodzaj obejmujący krzewy i niewielkie drzewa liściaste. Wiele z nich to popularne, często uprawiane u nas rośliny ozdobne. Dekoracyjne są zarówno liście dereni, jak również ich kwiaty i owoce, a w przypadku derenia świdwy i białego także gałęzie, które zimą wyróżniają się z otoczenia intensywnie ciemnoczerwonym kolorem. Liście dereni posiadają charakterystyczną, łukowatą i mocno wytłoczoną nerwację. Jesienią przebarwiają się one zwykle efektownie na różne odcienie koloru czerwonego. Gęste, baldachowate kwiatostany dereni są złożone z małych kwiatów o podwójnym, czterokrotnym okwiacie. Kolor kwiatów i okres ich kwitnienia zależy od gatunku; do najbardziej efektownych należą z pewnością jaskrawożłóte kwiaty derenia jadalnego, które tworzą się bardzo obficie już pod koniec zimy, a więc na długo przed rozwojem liści. Dekoracyjne są również owoce dereni. Mają one postać małych, kulisto-owalnych pestkowców, zazwyczaj atrakcyjnie ubarwionych i błyszczących. U derenia jadalnego owoce są czerwone i nadają się do spożycia, u świdwy natomiast - granatowoczarne i trujące dla ludzi.