Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / MYDLEŃCOWCE / KASZTANOWCOWATE / Kasztanowiec
Kasztanowiec czerwony
(Aesculus × carnea Hayne)
Rozmieszczenie geograficzne
Mieszaniec dwóch gatunków kasztanowca: europejskiego i amerykańskiego. Powstał przypadkowo w Niemczech na początku XIX wieku. Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Mimo że jest mieszańcem, udaje się go wyhodować przez wysiew nasion.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.
Pokrój
Dorastający do 20m wysokości kasztanowiec czerwony jest drzewem nieco mniejszym i wolniej rosnącym niż kasztanowiec biały. Ma szeroką, kulistawą, często nieco nieregularną koronę z widocznym do jej górnych części pniem. W Polsce kasztanowiec czerwony jest bardzo często szczepiony na silniej rosnącym kasztanowcu białym, stąd u wielu drzew cechy pnia i kory mogą pochodzić właśnie od kasztanowca białego.
Kora, pędy
Pąki kasztanowca czerwonego są tylko nieznacznie lepkie, mają długość 1-2cm i matowy, zielonobrązowy kolor.
Liście
Dłoniasto złożone z 5(7) listków liście są mniejsze niż u kasztanowca białego, ustawione naprzeciwlegle na podobnej długości (do ok. 20 cm) ogonkach. Eliptyczno-rombowate listki są najszersze w okolicach środka, a ich długość zawiera się w przedziale 10-12 cm; są więc mniejsze niż u kasztanowca zwyczajnego. Wyraźnie grubiej piłkowane i sztywniejsze w dotyku, posiadają one harmonijkowato pofałdowaną powierzchnię. Ich kolor jest błyszcząco ciemnozielony, minimalnie ciemniejszy niż u kasztanowca białego. Jesienią nie przebarwiają się - opadają zielone lub po prostu wysychają na drzewie, przyjmując szarobrązowy kolor.
Kwiaty
Zebrane w bardzo liczne, podobnego kształtu i rozmiarów (do 20cm) jak u kasztanowca białego stojące, stożkowate wiechy, różnią się od nich niejednolitym, różowoczerwonym kolorem. Odcień tego koloru jest zależny od odmiany i waha się od jasnozóżowego do ciemnoróżowoczerwonego.
Okres kwitnienia: Czerwiec.
Owoce
Tworzy niewielką ilość owoców. Mają postać żóławobrązowych, słabo kolczastych lub niemal gładkich torebek, nieco mniejszych niż u kasztanowca białego, zawierających jednak wewnątrz większe i jeszcze bardziej błyszczące, przeważnie tylko jedno nasiono.
Korzeń
System korzeniowy płytki i szeroki, nie wytwarzający odrośli. Korzenie wrażliwe na zasolenie gleby.
Siedlisko
W Polsce jest często uprawiany jako drzewo ozdobne, sporadycznie jest też sadzony w lasach w celu skarmiania kasztanami zwierząt płowych. Preferuje gleby żyzne, bogate w wapno, głębokie i wilgotne, światłolubny jednak zupełnie dobrze znoszący zacienienie, mrozoodporny.