Powrót

 

 

 

 

Wielki atlas roślin Polski

 

OKRYTONASIENNE / BUKOWCE / ORZECHOWATE / Orzech

Orzech czarny
(Juglans nigra L.)

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje naturalnie w Ameryce Północnej w środkowej i wschodniej części Stanów Zjednoczonych. W Polsce jest rzadko uprawiany.
Gatunek obcy. W Polsce uprawiany.

Pokrój

orzech

Korona drzewa kulista i szeroka. Dorasta do 35 m wysokości.

 

Kora, pędy

Kora ma szarą lub czarniawą barwę. Jest głęboko bruzdowana.

Liście

Liście mają 30-60 cm długości. Są złożone z 10-23 listków o długości 6-12 cm. Listki są podłużnie jajowate, zaokrąglone u nasady, o ostrym wierzchołku, drobno piłkowane. Młode listki są obustronnie gruczołowato owłosione, starsze tylko od spodu. Wydzielają słaby zapach. Ogonek liściowy jest bardzo drobno owłosiony.

Kwiaty

Kwiaty męskie w stożkowatych, grubych, odstających kotkach, zebranych po 2-5 na zeszłorocznych pędach. Kwiaty żeńskie niepozorne, zielonkawe, umieszczone są zawsze po pięć na szczytach gałązek.
Okres kwitnienia:  Maj - czerwiec.

Owoce

Kuliste pestkowce średnicy 3-5 cm. Zewnętrzna okrywa zielona, silnie aromatyczna. Łupina nasiona twarda, gruba, bruzdowana i czarnobrązowa.

Siedlisko

Orzech czarny sadzony jest w parkach w całej Europie od XVII wieku jako roślina ozdobna.

UWAGI: Drewno było cenione w meblarstwie artystycznym, ze względu na ciemnobrunatne zabarwienie. Dawniej wykonywano z niego również śmigła do samolotów. Dziś przeważnie przerabia się je na okleiny, z powodu pięknego, kontrastowego rysunku jest wysoko cenione.


Copyright © 2013 Kris1304