Wielki atlas roślin Polski
OKRYTONASIENNE / SZCZECIOWCE / PIŻMACZKOWATE /
Bez (Sambucus)
Bez czarny  |
Bez hebd  |
Występowanie
Strefa umiarkowana do podzwrotnikowej, głównie na półkuli północnej. W Polsce najbardziej rozpowszechniony jest bez czarny. W górach na południu Polski występuje bez koralowy, posiadający w odróżnieniu od bzu czarnego trujące owoce. Ciekawym gatunkiem występującym na południu Polski jest bez hebd, który w odróżnieniu od dwóch wcześniej wymienionych gatunków jest rośliną wieloletnią o niezdrewniałych pędach.
Charakterystyka
W większości szybko rosnące krzewy, rzadziej małe drzewa liściaste. Posiadają one nieparzystopierzaste liście oraz pędy wypełnione gąbczastym rdzeniem. Drobne, przeważnie kremowobiałe i niezbyt przyjemnie pachnące kwiaty bzów są licznie zebrane w baldachowate kwiatostany. Jesienią przekształcają się one w dekoracyjne owocostany złożone z niewielkich, kulistych i błyszczących pestkowców. Bzy porastają najczęściej różnego rodzaju zarośla i nieużytki oraz skraje lasów. Są znane z silnej ekspansywności i dlatego uważane czasami za chwasty.
Polska tradycyjna, ale mylna nazwa rośliny - lilaka pospolitego -sugeruje jej pokrewieństwo z rodzajem bez . Tymczasem lilak i bez należą do zupełnie innych rodzin.